Voor de melkveehouderij is een van de prominente maatregelen om koolstof vast te leggen in landbouwgronden het verhogen van de leeftijd van het grasland. Gras staat bekend als een gewas dat veel koolstof opslaat door de hoge productiviteit en de jaarronde bedekking van de bodem. Wanneer grasland wordt vernieuwd, wordt de graszode kapot gemaakt en nieuw gras ingezaaid. Vernieuwingen worden toegepast voor: productieverhoging door genetische verbeteringen, herstellen van beschadigingen door plagen en droogte of het verhelpen van problemen in de ondergrond.
Bij graslandvernieuwing gaat echter een deel van de opgeslagen koolstof verloren en hiermee ook vaak de voordelen in bodemgezondheid, voornamelijk in bodemstructuur. Vernieuwing verstoord de balans in de bodem maar is soms onvermijdelijk. Door het verhogen van de diversiteit van het grasland, kan vernieuwing soms uitblijven. Divers gras kan een uitkomst bieden door het zorgen voor een betere weerstand tegen droogte en plagen. Het verhogen van de leeftijd van grasland biedt voor zowel koolstofgehalte als -voorraad veel perspectief, met name op kleigrond.
De potentiele koolstofvastlegging van het niet scheuren en daarmee het verouderen van grasland is in beeld gebracht aan de hand van Lange Termijn Experimenten (LTE). Grasland van verschillende leeftijden op zand- en kleigrond percelen wordt in een meerjarig onderzoek de koolstofopslag in de bodem gemonitord.
Voor meer informatie over de effecten van deze maatregel, kijk op:
